Ιερή Μνήμη Pablo Picasso, Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2012

Ιερή μνήμη Pablo Picasso/
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2012

Ο Ισπανός Pablo Picasso( 1881-1973) γεννήθηκε στη Μάλαγα 
και πέθανε στο Μουζέν της Γαλλίας στις 8 Απρίλη.
Από 10 ετών μαθήτευε κοντά στον πατέρα του και
καθηγητή Σχεδίου, Χόστ Ρουίθ Μπλάσκο, στην πόλη
Λα Κορούνια. Σε ηλικία 13 ετών έκανε την α' έκθεσή του
και το 1895 η οικογένειά του μετακόμισε στη Βαρκελώνη
και φοίτησε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών La Liotja.
Η διάκρισή του σε μια έκθεση έργων τέχνης στη Μαδρίτη
του έδωσε τη δυνατότητα να γίνει δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία
Σαν Φιερνάντ και μετακομίζει στη Μαδρίτη.
Εκεί μελετά Ιστορία Τέχνης και τους μεγάλους ζωγράφους
ενώ αντλεί τα θέματά του από τους δρόμους, τα καφενεία
και τη ζωή στα καμπαρέ της πόλης...
Μετά από μια ασθένεια ζει στην Καταλανία κι αργότερα
επιστρέφει στη Βαρκελώνη περί το 1899 και καθιερώνει
το επίθετο της μητέρας του Μαρίας Πικάσο Λόπερθ
υπογράφοντας ως P.P. Picasso.
Έχει πολύ καλούς φίλους που δέχονται να ποζάρουν
γι' αυτόν και πραγματοποιεί την α΄ατομική του έκθεση
στη Βαρκελώνη το 1900. Ο νους του όμως ήταν στο Παρίσι,
όπου ταξιδεύει ως εκεί κι ανακαλύπτει το φως της τέχνης
του Παρισιού. Επιστρέφει όμως πάλι στην Ισπανία
και στη Μαδρίτη εργάζεται ως Καλλιτεχνικός εκδότης
του περιοδικού Arte Joven.
Μετά από την αυτοκτονία του αγαπημένου του φίλου
Κασαχέμα, περνάει ένα στάδιο φιλοσοφικής αναζήτησης
και το γαλάζιο χρώμα επικρατεί στα έργα του,
αρχής γενομένης με τον πίνακα "La vie".


Στις αρχές του 1904 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι
όπου συναναστρέφεται με το φίλο του Ποιητή
Γκιγιούμ Απολιναίρ και στη ζωή του έρχεται
και ο μεγάλος έρωτας με τη Φερνάντ Ολιβιέ
που γίνεται η μούσα του. Τον εμπνέει και 
δημιουργεί πολλά έργα μέσα από τα οποία
οδηγείται στην τεχνική του Κυβισμού,
από το μέγα πάθος του έρωτά του και 
η παλέτα του γίνεται μονοχρωματική περνώντας
από το γαλάζιο στο ροζ χρώμα για ν΄ακολουθήσουν
χρώματα ώχρας ως καφετιά.


Το 1907 τελειώνει μια μεγάλη δημιουργική σύνθεση
με τίτλο "οι Δεσποινίδες της Αβινιόν", όπου 
τα πρόσωπα φορούν αφρικάνικες μάσκες
ενώ η σύνθεση παραπέμπει στις "Λουόμενες"
του Σεζάν. Αυτό το έργο δημιούργησε μια σειρά
από σκανδαλώδεις συζητήσεις, γιατί αναφερόταν
σε πόρνες από λαϊκές γειτονιές, στις οποίες
σύχναζε ο ζωγράφος. Το έργο το έκρυψε για 
πολλά χρόνια και αρχίζει να εργάζεται με τον Μπρακ
στον Κυβισμό και τα χρώματά του γίνονται πιο γήινα
με κύρια τις ώχρες, τα καφετιά και το γκρίζο.


Μετά το 1912 προχωρούν στο κολάζ, δημιουργώντας
μεταμορφώσεις με τα διάφορα υλικά που χρησιμοποιούν.


Πειραματίζεται συνέχεια και φτάνει στην αποκορύφωση
του έργου του "Γκουέρνικα" το 1937, μετά την καταστροφή
από τους βομβαρδισμούς των ναζί της πρωτεύουσας των Βάσκων
με το ομώνυμο όνομα.


Είναι ένας ακούραστος εργάτης Τέχνης.


 Εργαζόταν εκεί όπου ζούσε
σε έναν χώρο όλο κεραμικά και μουσαμάδες ασταμάτητα.

Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Nότα Κυμοθόη

Art Nota Kymothoe ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Μέρος 5ο, Καλλιτεχνικό στιλ

Art Nota Kymothoe ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Μέρος 5ο

Καλλιτεχνικό στιλ
Νότα Κυμοθόη
http://kymothoenota.blogspot.com/

      Αναρωτιούνται οι σπουδαστές τι είναι και αγωνιούν οι νέοι ζωγράφοι για να το αποκτήσουν παλεύοντας να βρουν την προσωπική τους γραφή, αυτήν οπού θα τους καθιερώσει ανάμεσα σε αυτό το Πάνθεο των Ζωγράφων.

Όταν λέμε Καλλιτεχνικό στιλ μιλάμε για εκείνο το ΣΥΝΟΛΟ ΣΤΑΘΕΡΩΝ μέσα στις οποίες επαναλαμβάνεται ο δημιουργός και μέσα από τις οποίες εκφράζει το αποτέλεσμα που έχει το έργο ζωγραφικής του. Αυτές οι σταθερές που κάνουν το σύνολο είναι τα υλικά που χρησιμοποιεί και ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί, καθώς και το φαίνεσθαι αυτών.

Δηλαδή οι φόρμες που παίρνουν τα υλικά μέσα από τις πινελιές και τα σχήματά του στην επιφάνεια εργασίας του.

Ο ζωγράφος στην πορεία της καριέρας του μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορα στιλ ανάλογα το πως είναι η ματιέρα του...  Μη ξεχνάμε, πως ο ζωγράφος είναι άνθρωπος, μέσα σε ένα κοινωνικό γίγνεσθαι στο οποίο δημιουργεί και υπάρχει... Ο κόσμος μέσα στον οποίο κινείται, είναι ο κόσμος οπού είναι μέσα του κι είναι ο δικός του κόσμος, έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται ο ίδιος!

Ο τρόπος λοιπόν που χειρίζεται τα θέματα ο ζωγράφος μέσα από τις ιδέες του που αναπαριστά στην επιφάνεια εργασίας του, αποτυπώνει το στιλ του ζωγράφου. Αυτό όμως είναι η έκφρασή του. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, αυτό είναι ο εαυτός του ζωγράφου και ο τρόπος οπού αποτυπώνει τον κόσμο οπού έχει μέσα του! 

 artnotakymothoe/Νότα Κυμοθόη©Νότα Κυμοθόη 

Copyright:Νότα Κυμοθόη 2009

Art Nota Kymothoe ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Μέρος 5ο Καλλιτεχνικό στιλ© Nότα Κυμοθόη

Art Nota Kymothoe ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ : Μέρος 4ο Νότα Κυμοθόη

Art Nota Kymothoe ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ:Μέρος 4ο

Το βλέμμα και οι ιδέες
Νότα Κυμοθόη

Ο ζωγράφος με το βλέμμα του παρατηρεί.

Η παρατήρηση γίνεται στο αντικείμενο που έχουμε επιλέξει για να ζωγραφίσουμε ή ανάλογα τη φύση γύρω μας κι ακολουθεί η σκέψη...

Η σκέψη αποτελεί το κέντρο μέσα στο οποίο ο ζωγράφος τοποθετεί το αντικείμενο που θέλει να ζωγραφίσει και αυτή η σκέψη είναι καθαρά δική του άποψη, είναι ο δικός του τρόπος που βλέπει τα πράγματα κι ακολουθεί η αξιολόγηση...

Η αξιολόγηση αποτελεί το στάδιο εκείνο στο οποίο ο ζωγράφος αφού έχει καλά παρατηρήσει κι αξιολογήσει το αντικείμενο, αισθάνεται έτοιμος για να το ζωγραφίσει...

Κι εδώ αρχίζουν όλα τα δύσκολα για τους αρχάριους και η μεγάλη  αγωνία "χαράς" για τους έμπειρους...


Πάντα με απασχολούσε αυτό το ερώτημα:
"Τι ρόλο παίζει το συναίσθημα του ζωγράφου κατά τη διάρκεια της εργασίας του;"

Ο ζωγράφος ξέρει τι θέλει να φτιάξει πάνω στην επιφάνεια που έχει μπροστά του και ξέρει πως θα το φτιάξει...Παίζει την ιδέα του με χρώμα και  φως μέσα στα σχήματα...προσηλωμένος στην όλη αυτή διαδικασία που είναι η δουλειά του και είναι τόσο πολύ αφοσιωμένος σε αυτό που δεν μπορεί να αποσπάται. Όλη του η σκέψη, όλος ο εαυτός του είναι εκεί και γίνεται ΈΝΑ με το χέρι του, που κρατά το πινέλο. Αισθάνεται τις γραμμές όλες σε μήκος, πλάτος, ύψος, βάθος και μυρίζει το χρώμα...το αισθάνεται και ξέρει που θα είναι η κάθε πινελιά του και πως θα είναι...

Με τον ΚΥΒΙΣΜΟ οι ζωγράφοι απελευθερώνονται από τις αυστηρές γραμμές και μέτρα του παρελθόντος και το συναίσθημα δεν ήταν αδιάφορο στην αποτύπωση των έργων τους. Το ότι φτάσαμε στην εποχή όπου ο W. Kandinsky πειραματίζεται και δημιουργεί έργα με γραμμές που εκφράζουν τη συγκίνησή του όπως και οι πειραματισμοί στα έργα του P. Picasso για να φτάσουμε στην καρδιά της ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΤΕΧΝΗΣ όπου, ενώ καθρεφτίζεται η προσωπικότητα του δημιουργού...

ο θεατής για να τα κατανοήσει μπαίνει μέσα στη συγκίνησή τους η οποία αποτυπώνεται αλλά δεν εκφράζει την πραγματικότητα που είναι ορατή εξωτερικά και μπερδεύεται (P. Klee) . Εκεί ψάχνει να βρει το νόημα του έργου κι ο καθένας εισπράττει το αποτέλεσμα διαφορετικά από τον άλλον.

Οι τεχνικές της Μοντέρνας Τέχνης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν
ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ
με πολλές εκφάνσεις που πέρασαν μέσα από τον
αφηρημένο εξπρεσιονισμό, τον κονστρουκτιβισμό
κι άλλες τεχνικές κι εκφάνσεις που οδήγησαν ως την Popular Art (1950).

Το ότι οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι δημιούργησαν ανθρώπινα ράκη και τα όσα μεταπολεμικά γεγονότα ακολούθησαν, οι ζωγράφοι δεν έμειναν αδιάφοροι. Κι αυτό φαίνεται στα έργα τους και στις εκφράσεις των προσώπων που απεικονίζουν ή στον τρόπο που τοποθετούν τις γραμμές και τα χρώματά τους (F. Bacon).  Οι άλλες τέχνες έχουν βαθιά επίδραση στο έργο τους, όπως αυτή η μουσική και η λογοτεχνία. 

Η απελευθέρωση της Τέχνης  από την Κλασσική Τέχνη κι έκφραση έδωσε τη δυνατότητα στους ζωγράφους να πειραματιστούν με υλικά και τρόπους τεχνικής και δημιούργησαν μια τέχνη Χειρονομιακή.

Παράδειγμα στα έργα W. de Kooning και F. Bacon.


H Χειρονομιακή Τέχνη ή Action Painting

χρησιμοποίησε βίαιες κινήσεις και το τυχαίο  μέσα σε σχήματα και χρώματα (J.Pollock).

H Popular Art υπήρξε ένα κίνημα του 1950 με κέντρο την Αγγλία και επεκτάθηκε στην Αμερική το 1960 και μετά( Rosenquist,Warhol, Lichtenstein). Από τον τρόπο έκφρασης κατανοούμε πως σημαίνει κάτι που είναι μαζικό σε παραγωγή και εδώ έχει να κάνει με την αύξηση παραγωγής στα εμπορεύματα λόγω της τεχνολογίας. Το εργοστάσιο σαν μέσο παραγωγής ειδών για κατανάλωση ενοχλεί τους ζωγράφους στην τέχνη που καθιερώθηκε ως ΠΟΠ ΑΡΤ (Pop Art)

και εκφράζονται με το δικό τους τρόπο (Γ. Σπυρόπουλος, έργο : Αντίθεση Φ).

Η συνέχεια φαίνεται μέσα σε όλα τα έργα αυτής της εποχής και η Ζωγραφική οδηγείται ως μέσος έκφρασης "μαζικά" με τον "καθένα" να προσπαθεί ν' αποτυπώσει πάνω στον μουσαμά το δικό του έργο...με μια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ανακαλύπτοντας τον καλλιτέχνη που κρύβει μέσα του!..

Από τη μια αυτό κι από την άλλη...η Optical Art 

με τα ψευδαισθησιακά αποτελέσματά της έδωσε έργα που φτάνουν να κινούνται συνεχώς

( Vasareli).

 artnotakymothoe/Νότα Κυμοθόη©Νότα Κυμοθόη 

Art Nota Kymothoe Ζωγραφική Μέρος 4ο © Nότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Ο ΧΩΡΟΣ, μέρος 3ο"

Νότα Κυμοθόη 
Ο ΧΩΡΟΣ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
"ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Ο ΧΩΡΟΣ"
 μέρος 3ο.

http://artnotakymothoe.blogspot.com/ 

Η έκφραση των ζωγράφων μετά την εποχή του Μπαρόκ τοποθετεί αντικείμενα στον ίδιο χώρο με μια ανάκατη κατάσταση συνεύρεσης, που αποδίδουν νοήματα πέρα από την πραγματικότητα. Η τάση αυτή έρχεται να δώσει

έργα που έχουν χαρακτηριστεί ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ.

Ο Υπερρεαλισμός λοιπόν κάλπαζε γοργά στην τέχνη, δημιουργώντας μια κατάσταση ελπιδοφόρα, αφού έδινε μια ατμόσφαιρα με τον τρόπο έκφρασης που γέμιζε το  θεατή με προσδοκίες αίσθησης.

Στον ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟ άρχισε να δημιουργείται μια τάση για μυστήριο μαζί και μελαγχολία, δίνοντας φόρμες πέρα από το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ που γέμιζαν ΜΥΣΤΗΡΙΟ { G. De Chirico} κι έτσι δημιουργείται ο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΣ χώρος αλλά κι ένας χώρος οπού ανάλογα με την εστίαση του βλέμματος, είναι ένας ΑΜΦΙΣΗΜΟΣ ΧΩΡΟΣ {ας παρατηρήσουμε  τα έργα του M. C. Escher}.

Η συνέχεια διαμορφώνεται μέσα από μια ονειρική κατάσταση που μπλέκεται με το αντικείμενο και η τάση που επικρατεί είναι ένας ΟΝΕΙΡΙΚΟΣ ΧΏΡΟΣ, όπου έχουμε ένα συναπάντημα συνειδητού κι ασυνείδητου, αλλά και αντικειμένων στον πραγματικό κι εξωπραγματικό κόσμο {ας δούμε τα έργα για παράδειγμα του M. Chagall, όπως αυτό με το όνομα "Η μητρότητα" του 1913}.

Η ερώτηση πολλών ζωγράφων, αλλά και μαθητών είναι σχετικά με την ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και τις δυνατότητές της.

Κι εδώ συμβαίνει να μιλάνε από μόνα τους τα έργα των ζωγράφων που παρατηρούμε σε διάφορες εποχές.

Για παράδειγμα:

Ένα έργο του D. Velasquez, 1650, με τίτλο "Πάπας Ινοκέντιος Ι", παρουσιάζεται σε μορφή ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗΣ από τον F. Bacon, τo 1961, με τίτλο "Σπουδή Νο1 από το πορτρέτο Ινοκέντιου Ι". Επίσης από το έργο του D. Velasquez,1656, "Las Meninas" μετά από 300 περίπου χρόνια ο P.Picasso ζωγραφίζει με ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ πάλι τον ίδιο πίνακα "Las Meninas", το 1957 με το δικό του βλέμμα.

Η εποχή που ακολουθεί είναι μια εποχή ΚΥΒΙΣΜΟΥ, κατά την οποία η αίσθηση ή μάλλον η ψευδαίσθηση του βάθους, αμφισβητείται και οι δυο σπουδαίοι αυτής της έκφρασης χώρου, ο G. Braque και ο P.Picasso υποστηρίζουν πως ο χώρος ζωγραφικής είναι δυο διαστάσεων και  η ζωγραφική εκείνη που σε ξεγελάει με το μάτι είναι απάτη. Για να  υποστηρίξουν αυτήν την άποψή τους, ζωγραφίζουν τ' αντικείμενά τους στο χώρο ζωγραφικής δισδιάστατα, αλλά από πολλές πλευρές {ας δούμε το έργο του  G. Braque 1919 "Η εκκλησία Σακρ Κερ" και το έργο του P.Picasso 1910 "Πορτρέτο του Wilhelm Uhde", αλλά και το έργο του M. Duchamp 1916 "Γυμνό που κατεβαίνει τις σκάλες"}. Η παραμόρφωση από το πραγματικό αντικείμενο οδήγησε στον ΚΥΒΙΣΜΟ.

Ο ΚΥΒΙΣΜΟΣ (1907  και μετά) προέρχεται από την ελληνική λέξη ΚΥΒΟΣ και καθιερώθηκε από τον Ματίς, μετά από την περιγραφή ενός έργου του G. Braque.

 Σαν καλλιτεχνικό κίνημα, εκφράζει μια τάση και προσπάθεια του ζωγράφου και του καλλιτέχνη αυτής της εποχής, να προσπαθεί να αποδώσει πλήρως όλες τις όψεις ενός αντικειμένου αλλά και του κόσμου που το περιβάλλει. Εκείνος που παρότρυνε τους νέους να ζωγραφίσουν με αυτόν τον τρόπο, αποδίδοντας τη φύση με εργαλεία  τον κύλινδρο, τη σφαίρα και τον κώνο, ήταν ο Σεζάν.

Θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τον ΚΥΒΙΣΜΟ σε δυο εποχές ή περιόδους. 

1) Αυτή κατά την οποία καταργείται η συμβατική προοπτική και το αντικείμενο ζωγραφικής προκύπτει ύστερα από τη χρήση επιπέδων που επιδρούν το ένα στο άλλο με την επικάλυψη.

και 2) Περίοδος όπου ο συνθετικός κυβισμός αρχίζει να εμφανίζεται μέσα από το κολάζ σαν μέσο παράστασης του αντικειμένου. Δηλαδή κομμάτια χαρτιού και άλλων υλικών που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης για ν' αποδώσει το αντικείμενό του, στην προσπάθειά του  ν' αμφισβητήσει την παραδοσιακή αντίληψη περί τέχνης.

Κάνουν την εμφάνισή τους διάφορα σύμβολα μη αποκρυπτογραφικά (S.Dali, De Chirico) κι ο χαρακτήρας αυτός πέρασε αυτή την εποχή σε όλες τις καλές τέχνες

και στη Λογοτεχνία. Ο ΚΥΒΙΣΜΟΣ  έθεσε σε αμφισβήτηση το ρόλο της Ζωγραφικής ως μίμηση του κόσμου γύρω μας και άνοιξε το δρόμο στη ΜΟΝΤΕΡΝΑ τέχνη.

Νότα Κυμοθόη Εικαστικός
  ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ, Υμηττός

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

kimothoinota@gmail.com

Νότα Κυμοθόη "Ζωγραφική Ο ΧΩΡΟΣ μέρος 3ο"© Nότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: Ο ΧΩΡΟΣ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ:2o μέρος

Ο ΧΩΡΟΣ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ 

Με τη Ζωγράφο Νότα Κυμοθόη 
http://artnotakymothoe.blogspot.com/ 

Ο ζωγράφος έχει συνήθως μια μεγάλη αγωνία που γίνεται "φόβος" στο πως θα καλύψει το κενό,  που είναι εκτός από το κύριο σχέδιο.

Μετά από την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ επικρατεί μια άλλη προοπτική με όλες τις δυνατότητες

που μπορεί να έχει ο ζωγράφος για ένα έργο τέχνης. Είναι η εποχή (1520μ.Χ-1600μ.Χ.) του ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΥ. Τα χαρακτηριστικά αυτής της τέχνης μας δίνουν οι μορφές και τα σχήματα μέσα από τις φόρμες τους που είναι επιτηδευμένες τόσο που μοιάζουν αιωρούμενες μέσα σε ασαφή κι απροσδιόριστο χώρο. Το θέμα του πίνακα μετατοπίζεται στο πίσω μέρος και μπροστά έρχονται διάφορα άλλα στοιχεία, που είναι δευτερεύοντα. Χαρακτηριστικά είναι αυτή την εποχή και τα έργα του El Greco. Είναι μια εποχή ανάμεσα στην ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και στο ΜΠΑΡΟΚ που ακολουθεί.

ΜΠΑΡΟΚ (1600 μ.Χ.-1750 μ.Χ.). 

     Είναι μια έννοια που παράγεται από την ελληνική λέξη "βάρος" αλλά κι από την ισπανική "barojo", για να χαρακτηριστεί αυτή η εποχή της τέχνης. Ο ζωγράφος και γενικά ο καλλιτέχνης αυτής της εποχής έχει απομακρυνθεί από τις κλασσικές μορφές της αρμονίας που χαρακτηρίζουν την αρχαία ελληνική τέχνη. Είναι ένα κακόγουστο αστείο; Όχι, είναι μια εποχή συνεχών αλλαγών στα σχήματα και στις φόρμες με πολύ θεατρική άποψη. Κι αυτό φαίνεται μέσα από το πνεύμα της τέχνης αυτή την περίοδο, όπου μπλέκεται το βλέμμα στο πραγματικό γύρω του και σε αυτό που βλέπει. Είναι μια μεγάλη αλλαγή "αντιμεταρρυθμίσεων" στη Δύση και τα διάφορα Τάγματα όπως αυτό των Ιησουιτών που μετακινούνται προς την Ανατολή, δημιουργεί ένα παράξενο συναίσθημα σε θέματα θρησκευτικά, ερωτικά, κοινωνικά, οικονομικά που έχουν αφήσει αποτυπώματα στις πινελιές των ζωγράφων.

Caravaggio, Poussin, Tiepolo, Bernini, Rembrand, Rubens.

   Οι Ζωγράφοι είναι άνθρωποι που ζουν μέσα σε αυτόν τον κόσμο των μεγάλων αλλαγών κι ο καθένας βλέπει τον κόσμο σύμφωνα με το τι κόσμο έχει μέσα του...

Ευγνωμονούμε για όλη τη γνώση!

Νότα Κυμοθόη-Ζωγραφική "Ο ΧΩΡΟΣ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ"© Nότα Κυμοθόη