Νότα Κυμοθόη
"Δεν είμαι θεατής"
Ποίηση
Δεν είμαι απλά εδώ θεατής
Δεν περιπλανιέμαι ανέμελα στο Φως
αυτό το ελάχιστο στη γη
οπού κάποιες φορές είν' έντονο.
Δεν αναπαύομαι σ' ερημιές ανθρώπων
ίσως, γιατί κάπου κελαηδάει ένα πουλί,
έν' αηδόνι μικρό και περιφέρεται
αναζητώντας κλαδί. Η ψυχή των ανθρώπων!
Δεν είμαι απλά θεατής τυχαία εδώ
για να βρίσκομαι στην "κοσμική" σκηνή.
Εκεί, μια πινελιά μέσα σε Φως
εδώ, ένα λαχτάρισμα γυρεύει χρώμα.
Εκεί κι εδώ μαζί, σ' ένα Σύμπαν δημιουργοί
Εκεί κι εδώ ανάμεσά σας διαμορφωτής...
Το κλαδί γυρεύει τ' αηδόνι
και το άνθος το κλαδί του...
Δεν είμαι θεατής αυτή την Άνοιξη
περπατώ πάλι μαζί με το Φως
με των χρωμάτων την ανάσα
που δεν είν' απλά αέρας...
Είν' των Αγγέλων φορεσιές
για τα μάτια του σώματος...
για του νοός τους λογισμούς.
Γιατί, τότε ίσως να πλημμυρίσει η γη
από τραγούδια ερώτων πάλι
μέσα σ' αρμονική αγκαλιά αγαπημένων!
Εκεί οπού ρέει ομορφιά κι αγάπη
σε χρώμα, σώμα και μορφές που νόγησαν
ότι τυχαία τίποτα δεν πορεύεται...
Νότα Κυμοθόη