Νότα Κυμοθόη "Πάθος για Τέχνη σε λάθος τόπο"Προσκυνητής περιπλανιέμαι σε τόπους γνώριμους
με λαχτάρα εκεί, οπού παιδί έσερνα τα βήματα
κοντά εκεί, οπού οι φωνές είναι γνώριμες
φίλων και συγγενών...
κι ας περνούν πασπατευτά τα βράδια οχτροί
με μορφές αδερφών κουρνιασμένων σε κάκητα
τις στιγμές οπού οι σβησμένοι τους λύχνοι
προσπαθούν να φωτίσουν εικόνες
οπού έχουν ζωγραφιστεί ανάξια από χέρια
Θεέ μου... Δε βλέπουν τους Άγιους που πετάγονται
μέσ' από τα λερά εικονίσματα σαν ιερό ποτάμι
που περιμένει την ώρα για να ξεπλύνει σώματα
που λεν πως εγκατέλειψες;
Μόνον ο Παρνασσός ως ιερός και γερασμένος ναός
θεός της φύσης παλαιός των ημερών θα μιλήσει
την ημέρα οπού θα λάβουν εκδίκηση οι αθάνατοι...
Ίσως, γιατί πολλές νύχτες περπατούν ολομόναχοι
όταν εσύ σιωπάς σε καπνούς και ουσίες
με τη μυρωδάτη σου σάρκα σε ηδονές να γδικιέται
τον ανεκπλήρωτο έρωτά σου για εκείνη...
Άκου, εκεί σε αναζητώ, στα ύψη σιωπηλή
προσμένοντας με λαχτάρα στο στόμα το φιλί σου
όταν θα ηχούν τα λόγια σου καθαρά μόνον για έρωτα
τη στιγμή που η καρδιά μου θα τραγουδά για σένα
μέσ' από στίχους σιωπηλά, το ανείπωτο πάθος...΄
Νότα Κυμοθόη"ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΕΧΝΗ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΤΟΠΟ"© Νότα Κυμοθόη
