εικόνα:φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΕΙΔΑ ΝΑ ΜΕ ΚΑΛΟΥΝ"
ΠΟΙΗΣΗ
(από το βιβλίο μου "Ερώ" 1999)
Είδα να με καλούν οι αναμάρτητοι
με το χρυσάφισμα γύρω
Της σκάλας φρουροί που πάει ψηλά
Μες την πηγή που αναβλύζει το ύδωρ της ζωής
Αόρατοι με λευκά φτερά τρεις συνοδοί μου
με το κυανό τους βλέμμα πράο
και τριγύρω μου δώδεκα άγγελοι μ' οδηγούσαν.
Με τα στήθια μου πλώρη στον άνεμο
διασχίζω τα κύματα και διώχνω την καταιγίδα.
Την όψη της γης αφήνω πίσω
και τα δέντρα της τ' αστερόεντα
Στα βουνά της εμπόδια υψώνονται μες τα νέφη
Αιωνόβια δέντρα κι αντισκέκονται
Χρόνια λοξά που με ταπείνωσαν οι προδοσίες
όλα μένουν εκεί πίσω στο συρματόπλεγμα
Εδώ ξανοίγει στους ορίζοντες ιόχρους πύλη
ώσπου κυανό με ρουφάει πέρασμα
Περπατώ αγνή πλάι στους αναμάρτητους
Σε χώρα αιθέρων μακρινή με την Ιφιγένεια.
artnotakymothoe
Copyright:Νότα Κυμοθόη 2009